Vandaag is het 25 april, de dag dat Italië nog steeds elk jaar de bevrijding viert. De dag waarop in 1945 de partizanen Genua, Milaan en Turijn bevrijdden van de nazi’s en een einde maakten aan de Duitse bezetting in Italië. Op 25 april denk ik dan ook aan Bella ciao, het beroemde Italiaanse strijdlied dat tijdens de Tweede Wereldoorlog in Italië zo populair werd onder de partizanen, die zich verzetten tegen het fascisme en nationaal-socialisme. Over de precieze herkomst van het lied wordt veel gespeculeerd. De geschiedenis zou beginnen bij een werklied over de misstanden in de rijstoogst op de Po-vlakte in de 19de eeuw, waar vrouwen van lagere stand onder barbaarse omstandigheden slecht betaald seizoenswerk verrichtten. Onder invloed van liedjes als Picchia picchia alla porticella en Fior di tomba zou daarna het Bella Ciao zijn ontstaan zoals we het nu kennen. De muziek stamt volgens meerdere bronnen af van een oud kinderliedje getiteld: La ballata della bevanda soporifera, maar er zijn ook opnames van de melodie gevonden op een Jiddische plaat uit 1919 van Mishka Ziganoff.
Zangers als Yves Montand, Giorgio Gaber, Milva en Francesco De Gregori hebben uitvoeringen van Bella ciao ten gehore gebracht. Zelf ben ik erg weg van de versie van de Modena City Ramblers, die met hun vrolijke combat folk zingen over allerlei sociale kwesties en een betere wereld.
Wat maakt dit lied nou zo bijzonder? Is het de strijdvaardigheid die het lied bij je oproept? De pakkende melodie en het opzwepende ritme? De poëtische woorden? Of het feit dat er vandaag de dag in Italië nog veel strijd is tussen linkse en rechtse activisten? Woorden als communisten en fascisten worden te pas en te onpas naar elkaars hoofd geslingerd. Linkse groeperingen organiseren nog talrijke manifestaties, maar ook een neofascistische politieke partij als de Fiamma Tricolore is nog volop actief. Met de Italiaanse problematiek rond buitenlanders, zigeuners, discriminatie en racisme, is ook in Italië het rechts-extremisme nog niet uitgegroeid. De partizanen zijn dan ook nog lang niet klaar met hun strijd en op 25 april heffen ze hun vuisten en zingen met z’n allen:
http://www.youtube.com/watch?v=4CI3lhyNKfo
Ooit zong ik dit liedje voor een klein meisje in het restaurant waar ik werkte. Kijkt de moeder redelijk verschrikt:"Zing dit maar niet, het is een links liedje en Italie is nu molta destra" :)
BeantwoordenVerwijderenQuanti ricordi! Ik associeer Bella Ciao nog altijd meer met 1 mei, en dan met name het Concertone natuurlijk, maar het zit vandaag al de hele ochtend in mijn hoofd!
BeantwoordenVerwijderen