Tolken in Tolmezzo

Afgelopen maandag was ik met een Nederlandse jongen in Italië om daar zaken te doen. Hij spreekt geen Italiaans en kon mijn hulp wel gebruiken. We vlogen op zondagavond. Bestemming: Tolmezzo, een gemeente met om en nabij 10.000 inwoners, in de provincie Udine, in de regio Friuli-Venezia Giulia, op 20 kilometer van de Oostenrijkse grens. Zo kom je nog eens ergens.

 

Een verrassende werkplek

We vlogen op Venetië en reden met een huurauto door het donker naar ons hotel, dat aan het centrale dorpsplein lag. De receptioniste vertelde dat daar de volgende ochtend de wekelijkse markt plaatsvond en gaf ons instructies over waar we onze auto konden laten. Daarna zocht een ieder van ons snel zijn eigen kamertje op, want het was inmiddels al laat.

 

De volgende ochtend genoten we van een heerlijke cappuccino met een brioche alla marmellata. Daarna gingen we op weg naar onze afspraak. We liepen het hotel uit en bevonden ons inderdaad tussen de marktkramen. Daar waren we op voorbereid. Wat we niet hadden verwacht was de schitterende achtergrond waartegen we ons kleine stadje afgetekend zagen. Overal zagen we witbesneeuwde bergen! Die hadden we de avond ervoor niet gezien. Wat een pracht. En wat een heerlijk begin van de werkdag!

 

Achtergrondinformatie

Als tolk heb je het onderwerp van gesprek niet altijd voor het kiezen. Deze keer ging het over zonnebrillen. Mijn Nederlandse klant gaat een nieuw zonnebrillenmerk opzetten (hierover later zeker nog meer!) en laat de brillen in Italië maken. Made in Italy alom. Een bezoekje aan de fabriek om kennis te maken met onze zakenpartner is dan ook een goed idee. Italianen houden van persoonlijk contact. Nu ben ik een lichte zonnebrillenfetisjist, maar kan nog een hoop leren in deze branch. Regelmatig kwamen er woorden voorbij die ik niet begreep. Dat bleken merknamen te zijn (De Rigo?). Gelukkig kent mijn Nederlandse klant zijn business goed. Als tolk moet je als het ware een tolkipedia zijn en overal kaas van hebben gegeten. Vertalen wordt erg moeilijk als je niet begrijpt waarover het gaat. Gelukkig leer je op de werkvloer een hoop.

 

Een vreemde taal

Mijn werk werd ook enigszins bemoeilijkt door het accent van onze Italiaanse gesprekspartner. Oké, in Italië heeft iedereen een accent. Dat kan zelf per frazione (deelgemeente) verschillen. Oké, in Italië zijn veel dialecten. Die klinken in het noorden heel anders dan in het zuiden. En in Friuli-Venezia Giulia spreken ze zelfs een minderheidstaal: het Friulisch of het Friuliaans, een Reto-Romaanse taal die behoort tot het Ladino (of Ladinisch). Het is een verbasterde vorm die met name in de Alpen werd gesproken en nu nog door zo'n 550.000 mensen wordt beheerst. (bron: http://www.treccani.it/enciclopedia/friulano/). Het klinkt me weinig Italiaans in de oren en als de Friulianen onderling in hun eigen taal praten, kunnen ze dus zelfs de tolk om de tuin leiden. Aan mij de taak om alle dialecten te bestuderen?

 

Op de goede afloop

De bespreking verliep verder uiterst prettig en de zaken zien er vruchtbaar uit, voor beide partijen. Helaas moesten we de uitnodiging voor de lunch afslaan, want we hadden een heus bliksembezoek geregeld. We dronken nog een zoveelste koffie en begaven ons weer richting vliegveld. We mochten beiden nog een zonnebril uitzoeken in de winkel en met mijn nieuwe Gucci en een koffer vol nieuwe ervaringen vloog ik terug naar Nederland.