Nu het EK weer voor deur staat maken we ons allemaal op voor een paar spannende potjes voetbal. Op 8 juni trappen we af en dan is Nederland weer een paar weken oranje gekleurd. Ooit zei een Italiaan tegen mij dat hij het vreemd vond dat Nederland zich altijd hult in een kleur die niet in de vlag zit. Nu is dat op zich heel makkelijk te verklaren, aangezien onze koninklijke familie Van Oranje-Nassau heet. Maar hoe zit het eigenlijk met de Italiaanse nationale kleur? Het mooie azuurblauwe azzurro zit ook niet in de tricolore van Italië. Ja, daar had ik wel een punt. En nee, hij wist eigenlijk niet waarom.
Als ik het aan mijn studenten vraag denken de meeste in eerste instantie aan de blauwe zee of aan de blauwe hemel. Een enkeling begint spontaan het liedje van Celentano te zingen. En ander denkt eerder aan het lesboek van Intertaal. Maar waarom spelen die mooie voetballers toch in dat azuurblauwe shirt?
Wie de geschiedenis van Italië kent, weet dat Italië ooit een monarchie was. Na de vereniging van de Italiaanse landen werd in 1861 het Koninkrijk Italië uitgeroepen, onder leiding van het Koninkrijk van Sardinië. De Koning van Sardinië, Victor Emmanuel II, lid van het Casa Savoia (Huis van Savoye), een adellijke dynastie die oorspronkelijk over Savoye regeerde, werd uitgeroepen tot koning van Italië. Het wapen van deze koninklijke familie zag er zo uit:
De eerste twee wedstrijden speelde het Italiaanse nationale voetbalteam in een wit shirt, om de simpele reden dat een wit shirt goedkoper was dan een gekleurd shirt. Op 6 januari 1911 speelde het team, ter ere van het Huis van Savoye, voor het eerst in een lichtblauw shirt met het familiewapen van de koninklijke familie erop:
Tijdens de fascistische periode heeft Benito Mussolini er vervolgens een zwart shirt van gemaakt, maar dat is, net als de rest van het fascisme, niet gebleven. De Savoyes stonden tijdens de Tweede Wereldoorlog aan de kant van Benito en de heerschappij van de Savoyes eindigde dan ook in 1946 met een referendum waarin het Italiaanse volk de republiek als staatsvorm koos. Het shirt is sindsdien definitief blauw gebleven, hoewel in verschillende tinten en modellen. (voor meer informatie en een overzicht van alle modellen zie: http://www.nazionaleitalianacalcio.it/Divisa/magliaazzurra.htm)
Het voordeel van een Nederlands hart dat sneller gaat kloppen uit liefde voor Italië (en een Italiaans vriendje) is dat je tijdens internationale kampioenschappen twee landen kunt aanmoedigen. Rood-wit-blauw wordt ineens groen-wit-rood en tussen de ene wedstrijd en de andere verandert oranje in azuurblauw. Maar wanneer beide teams tegen elkaar spelen sta ik toch wel achter mijn vaderland, ook al kijk ik liever naar de mannen van de tegenpartij.
Deze foto is van 6 jaar geleden, toen Italië in Berlijn de wereldbeker binnensleepte. Ik stond op Piazza Duomo in Milaan, tussen duizenden groen-wit-rood met azuurblauw gekleurde Italianen. Wat gaat het dit jaar worden? Over 2 maanden zullen we het weten…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten